Dün gece tribündeydim tabii ki de. Hiçte pişman değilim aslında. Çünkü doğduğum, havasını, suyunu, toprağını sevdiğim şehrim İstanbul'a gelmiş ben gitmezsem ayıp olurdu. İyi ki gitmişim. İlk 90 dakikanın 40 dakikası 10 kişi oynamamıza rağmen az sayıda pozisyon verdik. Daha sonrasında büyük takım özelliği kendini gösterdi ve fark açıldı.
Tribünler harikaydı. Bir an olsun susmadık. Hep destek verdik. Tüylerim diken diken oldu "Sapına Kadar Mersinliyiz Biz" diye bağırırken.
MeS
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder